Zor Şeyler Şiiri - Mehmet Çoban

İnsan; bazı şeyleri anlatmaya, tanımlamaya zorlanıyor
İnsana; hüznü, aşkı, sevgiyi, sevinci yazmak çok kolay geliyor

Peki, bunların arasındaki gelgitleri yazmak
Bir hayatı baştan sona, her yönden sorgulamak
Veya düşünceler arasındaki gelgitleri yazmak
Sorgular içinde insanın kimliğini aramak

Aşkın gölgesine düşmüş mısralar
İnsana çok güzel geliyor
İçinde kayboluyor
Kendini buluyor
Alkış topluyor

İnsanın kendisiyle yüzleşmesi
Mısralarda kendisiyle söyleşmesi
Sıkıntılı, düşünceli, gelgitli
Kişilik, kimlik, kırılırken gerçekler karşısında
Bir ömür, bir tarih yıkılır mısralarda

Şiir söylenmesi zor şeyleri söylemeye başladığında
Her hecesi utançla kızarırken, cesurca gezinir mısralarda

Şimdi anlıyorum, Akşam güneş batarken niye kızarıyor
Artık biliyorum, bir günün günahlarından kıpkırmızı kalıyor,
Güneş gün boyu seyrettiği insanın eksiklikleri, yanlışlarıyla, üzgün
Kızararak terk ediyorken günü, boynu bükük, yerlere serilmiş halde, bitiyordu gün

Veya bir günü daha yaşamanın sevinciyle, coşkularının heyecanıyla kıp kırmızı
Batmıyor aslında, gidiyor yarınımıza doğmak için, hazırlıyor yarınlarımızı

Her devir gelirken çağdaştır
Her devir geçtikten sonra çağdışı kalır

İnsan kendini inkâr etmemek için geçmişine sarılırken
Simgeler, imgeler, tabular üretir geçmişine, aklın ötesinden

Put; çağdışı kalan geçmişin çağ içi simgesi olarak çıkar karşıma
Doldurur meydanları, akılları, tarihleri, düşünceleri, sevgileri boşu boşuna
Bir heyula gibi çöker hayatın içine, düşer hayatın ortasına
Dayanır, dayatılır, çıkar guruplarınca insan hayatına

Yıldızları saymak ne kadar zor bilirim
Biri batarken, biri kayarken sayılar birbirini tutmaz bilirim
Seyrederken yıldızları, kalbime sevgi düşer, aklımda bir gerilim
Yeryüzünün putlarından, dayatmalarından kaçıp gitmek isterim

Put; ilkeleriyle, ideolojisiyle, sarar beni bütün gücüyle
Putlaşırken, tarih, inanç, gelenek, örf, ideoloji, yasa, gezinir tepemde
Alır kimliğimi, yok eder toplum, tarih, yasa içinde
Beni ben yapan duygulara kurşun çıkar, tetik çıkarcıların elinde
Yıldızlar çağırır beni, gel kurtul, gör artık yeryüzü pislik içinde
Uçup kaçmak isterken ben, duygular bağlar beni insanlık erdemine
İnsanlık erdemleriyle kalırım yeryüzünde, putlara karşı düşüncelerimle

Gelgit yüzleşmesi yansırken şiire
Şiir düşer orta yere, çevresi çember daire
Döner dolaşır insan, farkında olmadan aynı yerde
Çağ, çağdışı ne fark eder, putlar her yerde
Doldurur meydanları, aklı, kalbi, tarihi, yaşamı, özgürlük nerede?

Kullar tanrılaşırken, putları yerde
Kullara kulluğa hayır diyenler selam dururlar putlarına gözlerde perde
Özgürlük dillere düşerken, putperestlik taht kurar kalplerde
Diller suskunlaşır, gözler körleşir, kulaklar sağırlaşır, inanç nerede?

06.02.2012 - İzmir