Zor Sevda Şiiri - Suzan Çelik

İmtihan, derin çizgidir avuçlarımda
Sil baştan, aynı işte.. yine aynı kavga
Bu zamanda hak, doğru hep hor mu Usta!
Zor sevda bu Usta, anladım zor sevda!

Kaldıramam bunca yükü bilirsin ki
Çapım ne benim Usta, kilom ne ki
Yapma be kurban, bırakma.. etme Usta!
Desem de boş, kader bu değişmez ki..

Varlığım mahkum, yüreğim çarpmakta
Gönlüm ezelden tutulmuş bu deli aşka
Hem ağlar, yine de giderim be Usta!
Varsın olsun, yanmak varsa da ufukta

Beni bilirsin Usta! Sen bilirsin beni
Birtek Sen anladın zaten bu garip deliyi
Yalnız Sen anlarsın.. Sen anlarsın Usta!
Duyarsın nasılsa “gel” haykıran sesimi

Hak olsa da, bu zamanda olmazmış Usta!
Öyle dediler; sen kolayı seç, yanma..
Bilirim zor sevda! Zor sevda bu Usta!
Ama nafile, kaçmak yazılmamış kitaba

Gidiyorum yine bak Usta duymuş ol
Çaresiz, bu gidiş ateşe; tek çıkar yol
Yanalım gönlüne bereket, olsun be Usta!
Belli ki böylece diyorsun ruhuma artık ol!

Kolay mı be Usta! Olmak sanatında usta Sen
Ben zavallı çırak, günahlara kefaret yevmiyen
Yürüyorum kararsızca.. Bırakma.. Himmet Usta!
Sen yine de “ol” de kurban olurum belki ölmeden
19 Aralık 2003