Zormuş be sevmek...
Birine güvenip gönül vermek.
Dudağından değilde alnından öpmek.
Zormuş be güvenmek...
Bilmediğin bir yolda yürümek.
Her gün yollarını gözlemek.
Hep iyi olmasını istemek.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta