Zor Sanat Şiiri - Adnan Öney

Bir yığın yük yüklemişiz çelimsiz küçük bedenlerinize
“Anasın” demişiz, analık kutsal…
“Kadınsın” demişiz, hepten özveri kadınlık..
Önce çocukların,
Önce kocan,
Önce konu-komşu,
Önce etraf,
Önce…
Önce…
Önce…
Tenin de, ruhun da bizim.
Sarhoş da olsa koynuna girdiğin,
Leş gibi ter de koksa,
Hayatında hiç günebakanların milim milim güneşe dönüşünü,
Susuzluğunu çiğ damlasıyla gideren karıncayı izlememiş,
İzlemeyi aklına bile getirmemiş,
Rüzgarın kavak yapraklarıyla senfonisini hiç dinlememiş,
Dinlemeyi hiç düşünmemişse de,
Gözlerinin derinliklerinde bir kez olsun erimemişse de
Erin,
Efendin,
Evinin direği…
Sen seçemezsin, seçilirsin.
Sevemezsin,
Sevsen de sevdiğini haykıra haykıra diyemezsin

Kadınlık zor sanat ülkemde gülüm,
Bilirim.
Zor sanat.