Zor Olan Şiiri - Fazilet Özcan

Ayrılıklar üzer mi
Ayrılıklar biter mi
İlk defa annemden ayrıldım
Sonra babamdan
Gözyaşı vardı ardımda
Gurbet ele giderken
Sonra sevdalandıgım şehirden
Ayak izimi bırakmadan
Ve sevdalandıgım yarimden
Bir kör kurşuna şehit verirken
Üzer mi ayrılıklar beni

Kaç kapıyı çarpıpta çıktım
Ardıma bakmadan
Bırakarak sancılı yürekler
Bugulu bakışlarla

Zor olan bakmaktı
Ardı sıra hayatın

Zor olan göklerde
Onu aramaktı

Zor olan
O emektar gözlere
Bakamamaktı

Zor olan
Ardımda bıraktıgım
Yetim kalmış bakışlardı
Koparamadıgım
Yıllardan oluşmuş
Zincirlerini bakışlarının
Aklımdan çıkmayan
Unutamadıgım
O bakışlar

Ardı sıra yürüyüp gitmek
Kaderin buluşturdugu
Kaderin gittiği yollara
Adım adım yavaş yavaş
Atarak hüznümü caddelere
Tıpkı ceketimi kazagımı
Fırlatır gibi üstümden
Atarak çekip gitmek
Zor olan