Zor Olan Şiiri - Murat Kalaç

Cinayet-i aşk zordur.Hadi kapat ışıkları,kapıyı vurup çık.Geride kokun ve ellerinin dokunduğu izler kalsın odamda.Zehir yemiş bir balık gibi sancılanıp durayım geceleri.
Sense umursama acımı.Katiller kurbanlarına acımaz hiç bir zaman.
Şimdi sigara külleri savrulup duruyor penceresi açık odamda rüzgarla.Bir yağmur başlasa diyorum.Tuz koksa yine saçlarım...
Kayıp bir sokakta suretin bir odaya kilitli kalmış.Gitsende bu evden gözlerinin izleri yadigar değil mi yüreğime?
Eski şarkılar vurup dururken duvarlarıma,ben adınla kanatıyorum yine düşlerimi.Ve biliyorum ki ellerine hiç dokunmayacak ellerim çocuk parklarında bir daha...
Sessizce geç bu sokaktan.Suretin karşıdaki evde bir odada kilitli.Ne yapsan gelip çıkaramazsın dışarıya.Ve öldürsende vurup hançerini yüreğime,gözlerinin izleri ardımda kalan cinayetinin hiç silinmeyecek olan...
Kapat ışıkları,dudaklarını alıp git.Zor olan gitmek değil,beklemektir hiç yağmayacak bir yağmurun kokusunu her zaman...