Zor muydu Şiiri - Zeki Günay

Fani dünya rengine, aldanan insan,
Hak deyip, hakikati hakkıyla bulsan.
Seni yaratan Rabbe, sadık kul olsan,
Zor muydu? adam gibi, insan olsaydın.

İnsanı satar, sırtından vurursun,
Düşman olanın, safında mı? durursun
Merak etme sende. Allahtan bulursun,
Zor muydu? adam gibi, insan olsaydın.

Ben seni bilirim, sen bilmez sanarsın,
İki yüzlü insan, ateşte yanarsın.
Şeytanın sofrasında, zakkum tadarsın,
Zor muydu? adam gibi, insan olsaydın.

Yüzüme güler, arkamdan konuşursun,
Bir gün sende, Azraile buluşursun.
Elbet? laik olduğun, yere kavuşursun,
Zor muydu? adam gibi, insan olsaydın.

Hem Allah deyip, hem hain olacaksın,
Beni saf mı? sandın, arkadan vuracaksın.
Dost gibi görünüp, düşman duracaksın,
Zor muydu? adam gibi, insan olsaydın.

Sen fitne ederken, haber tez yayılır,
Şimdi bu yaptığın, dostluk mu? sayılır.
Dost olanlar, haklıyı mertçe kayırır,
Zor muydu? adam gibi, insan olsaydın.

Namertlik hainlik anladık ki? sende,
Bunları hak edecek, ne var ki? bende.
Söyle ne kazandın, kaç para var elde,
Zor muydu? adam gibi, insan olsaydın.

Kızdırma beni, çehrem saracak seni,
Dur acele yok, herşey başladı yeni.
Bekle ki? zaman geçsin tanırsın beni,
Zor muydu? adam gibi, insan olsaydın.

Fitne yapanların, modası eskidi,
Su yolunda kırılan, ufak testiydi.
Bu şiir sana, adamlığın restiydi,
Zor muydu? adam gibi, insan olsaydın.

Böyle kullar, insanın tadını bozar,
Bu kullar şeytan kulu, her saat azar.
Kul Zeki durmaz, elbet bir şiir yazar,
Zor muydu? adam gibi, insan olsaydın.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY