Zor Kelimem Şiiri - Mehmet Raşit Er

’’Zor Kelimem’’

Bildiklerimin hepsini çaldım hayattan.
Bu iş öyle kolay olmadı ki.
Kılcal damarlarımda bile hissettim acısını.
Zor kelimemdi senden aşkı dilenmek.
Sevmedim yüreğimin nefret ettiği kadar yaşamayı.
Hayatı su gibi içmedim içemedim.
Hiç bir zaman…
Görmedim adresinin dışındaki,
Kırık, dökük sacdan yapılmış barınma yerlerini.
Zor kelimemi beynimden çıkarıp
Aktaramadım ses tellerime.
Dilim dil değil…
Seni sevdiğimi söyleyemedi bunca sene.

Ne dağ, dağ olmayı hak ediyordu.
Ne de o kendisinin senin gözlerinden daha mavi renkte
Olduğunu sana denizler.
Deniz olmayı hak ediyordu…

Ve şimdi sana sesleniyorum.
Gel, gel de eğme şu asi başımı.
Kaçırırsan sevda trenini bir daha asla,
Trene binecek bir istasyon bulamayacaksın.
Benim gönlümün kırsal sınırlarında…

Daha zamanın varken kır dikenli tellerimi.
Sök yüreğimin camını çerçevesini,
Atla içeriye arkana bakmadan.
Ve ihmal etme gözlerini.
Ara sıra akıt gözyaşlarını.
İsyanıma destek olsun diye.
Hüzünleri yıkayıp götürsün diye.

Sen benim söyleyemediğim.
Zor kelimelerimsin…
Sen benim hedeflerime çizik çekensin.
Sen benim bilipte söyleyemediklerimsin.
Sen bensin sonsuzluğa gidensin.
Sen ah sen zor kelimem…

Şiir: Mehmet Raşit ER
Yazılış tarihi: 25/12/2001