Zor İş Şiiri - Çınar Göle

Zor iş;
Gül dalından ayrılmak.
Kırk beş kişilik bir otobüste,
kuzeybatı gurbeti kaptan,
çek diyebilmek bir gece yarısı..
Ve;
Ağır da gelse,
tek kişilik bir hüzün koltukta,
yoldaş olmak zorunda kaldığın..
Zor iş;
Ürkekliğini otobüste bırakıp,
geri geri giden adımları,
gurbetin sokaklarına indirmek..
Bakakalmak saatlerce,
güneye göç eden arabaların ardından..
Zor iş;
Alışıncaya kadar yalnızlığın gerdek gecesi..
Bir kez koynuna almaya gör,
nikahlın gibi ayrılmaz peşin sıra..
Naçar kaldığını hissetmek böylesine..
Duvarları yumruklamak,
küfretmek karanlığın gelmişine geçmişine..
Zor iş;
Dert küpü,
uykusuz gecelerle arkadaşlık..
Sabahlara dek ayakta tutması,
gün ışığına teslimiyet..
Dur,
bir dakika sözcüklerinin yalvarmalarına bile aldırmadan,
ardına bakmadan çekip gitmesi...
Zor iş;
sert poyrazları ikna edip de,
güney düşlerini yakalamak..
Ciğerlerine kadar dolan,
gurbet yalnızlığının ayazına direnmek..
Sıla hasretini dindirmek..
Velhasılı,
çok zormuş gül dalından ayrılmak...