Zor Günler Şiiri - Deniz Afşar

Bugün yine eve ekmek getiremedim anne
Biliyorum her akşam merdivendeki ayak seslerinde
O görmüş geçirmiş kulakların
Gebe bir kadın bile dokuz ayda doğurur
Yıllar oldu ben eve ekmek getiremedim anne

Ne kadar da hızlı geçti zaman anne
Sokaklar kentler insanlar değişti ben değiştim
Hiç benzemedi ellerim üretken ellerine
Senden aldığım bedenim emanet gibi
Her gün benden biraz daha uzak

Dünyada ne kadar güzel kentler var anne
Çok isterdim seni buralara götürmek
Oysa hep hastane yollarında yürüdük senle

Herkesin rengarenk mevsimleri vardı
Ben senle aynı mevsimi yaşadım anne
Her sabah hüzünle ayrıldığım bu ev
Her akşam dönüşümde tuz buz oluyor kapıyı çalan ellerim
O kadar yoksulum ki gülüşlerini nereye saklayacağım anne