Zor Gunler Şiiri - Zihni Ozselmanoglu

Zor gunler sanki bitmeyecek gibi
Gencligin kayboldugu bu donemde
Gecim icin dokulen alin teri
Yapraklar dokulur sessiz bahcede

Omrumuzun gectigi eski evi
Kabul ettik boyun egdik kismete
Ust katlarda catirdardi zemini
Kisin bahara dondugu saniye

Hatirlatiyor dogdugum yerleri
Bir incir agaci karsi kosede
Icinde bulundugmuz zor gunleri
Sikayet ederim kotu kadere

Kiramadim fakirlik zincirini
Fakirsen olursun zengine kole
Para yok eder imani ve dini
Hasretim seninle guzel gunlere

Dinlemez kimse anlatma derdini
Yazlar kis oldu sasiran mevsimde
Uzulmeye degmez yorma kendini
Omrumuz ne kadar bu zor gunlerde