Zor Geliyor Şiiri - İbrahim Yay

Gülüşü güzel, gamzesi özel yanaklarına işlenmiş...
Pembe tondan cildinden altın gibi parlak geçişleri.
Nasıl da cilveliydi keyfi yerinde hanımlar paklanmış...
Hepsinin içinde mukadderat kimseler sen etmedi.

Tatlı tatlı, tatlı ile tatlılığına tat katan tek taşlı kadın.
Baktı yoldan geçenlere içlerinden beğendi birini.
Gitti yaklaştı, geldi uzaktan, bir hışım takındı, çattı,
Yaktı yanında sigara, gülümseyerek uzattı elini.

Küçük bir hikayeden esinlendi cümlelerin kelimeleri.
Ufak ufak, nazikçe sonuna yaklaştı betimlemeleri,
İstedi sadece zevk alabileceği ufak tefek sohbetleri,
Unutturması için belki de hayatındaki çelişkileri.

Belki özel, sanki tanıdık, aklıma geliyor sözlerin.
Parlak güneşin simanı yutmasıyla kalan dudakların,
Kımıldıyor, açılıp kapanıyor, bazen bükülüyor,
Vay canına, düşünüyorum da en son ne zaman;
Tatmışım sesini, görmüşüm seni,...zor geliyor...

Anılarımda elimi uzattığımda dokunabileceğim kadar;
İşlemişsin, yerimden kaldırıp beni, yer etmişsin,
İçime sığdıramayacağım kadar büyük görüşlerin,
Anlamaya sadece çalışabileceğim düşüncelerin,
Yine, zor geliyor, hoş geliyor, kaybettiğim özelliğin...