Zor Gelir Ayrılık Şiiri - Mehmet Zafer

Gittiğinden beri masum yüzüne takıldı aklım,
Hiç bir şeyin zevki kalmadı kaçtı tadım tadım
Bana bir akıl ver bari çare bunun neresinde saklı
Benim bildiklerim kâğıttan duvarlar gibi devrildi
Düştüm bir gizin peşine meğer çare senmişsin
İstersen al beni götür bas istediğin çukura
Batmışım zaten dibine kadar,ne yaparsan yap
Al taştan taşa çal ama beni sensiz düşünme.

Hani zamanla unutursun demiştin ya
Gelip geçen bunca süre unutturamadı
Resmine baktıkça içim acıyor kalmadı haya
Zor geldi ayrılık,yüreğim katlanamadı
Hayalin her gece kapımı ansızın çalıyor
Sensizlik seninle var olan aklımı da alıyor
Çaresizlik kolumu kanadımı her fırsatta kırıyor
Unutmak gayreti çaresizlikten çıkaramadı

Teselli diye kadehlere sarılıyorum
Kuytu köşeleri barınak ediniyorum
Bu hale düşürene dostlarım lanet ediyor
Tutuluyor dilim karşı koyamıyorum
Zor geliyor be ayrılık bu yükü taşıyamıyorum
Aynadaki yüzümü ben bile tanıyamıyorum
Geriye alınamıyor zaman geçmiş telafi edilmiyor
Gücüme gidiyor ayrılık gururu kırıp deviremiyorum.

Yitirdiğim umutlarla hep zamanın ardında kaldım,
Sırtımda kamburumla yorgun bir savaşçı gibiyim
Yüreğimi deşen kaç dil yarası var sırtımda bilirmisin.
Tarifini bilemeyeceğin korkularla açtım çalan kapımı
Yeni gelenin beraberinde neler getireceğini bilemeden
Çizgiler oluşmuş yüzümde kaç kirpik yarası var bilirmisin
Gitmezki acılar benden
Ne yana dönsem her yaradan bir eser
Ardın sıra bir iz gibi zincir zincir gelir,ayağıma pranga olur.
Gönül haneme üşüşmüş eşkiyalar gibi
Kaç göz var üzerimde bilirmisin.

Benden ne kadar uzağa gidersen git
Yüreğin bende ya bunu ayrılık saymıyorum
Gel yeniden git,bu oyunu yineleyelim.
Buz mavisi günleri arayıp
Dağ gibi sevgimden kopsan da
Ayaz yemiş yüreğimde üşüyen sen olacaksın.
Ayrılık zor gelir yüreğine,sen de anlayacaksın