Zor Gelir Şiiri - Vahit Aydemir

Dayanırım açlığa, susuzluğa ben gülüm.
Düşünürken ben seni, uykusuzluk vız gelir.
Ama sesini duymaz, bir de seni görmezsem;
Saatler geçmek bilmez, yaşam bana zor gelir.

İçim içime sığmaz, çaresiz çırpınırım.
Boğulurum ben sanki, dünya bana dar gelir.
Ne zaman ki ben seni, ya görür ya duyarım;
Canlanır, yüzüm güler; neşem yerine gelir.

Anlatamam kimseye, ben bu sevgimi gülüm.
Ben gibi sevmeyene anlatması zor gelir.
Seni sevmek çok güzel, sanki ibadet gibi;
Tanrım bana acır da belki yardıma gelir.

Ben bu kadar sevip te, sensiz çekerken özlem,
Sensizliğe dayanmak, inan bana zor gelir.
Kim olsaydı yerinde, inan severdi beni,
Böyle seven birisi, bu dünyaya zor gelir.

25 Şubat 1994