Zor Dosta Koşması! Şiiri - Samir Gökhan

zordur zor
dost gurbetlerini yaşamak
üç satır kelamı gelsin diye
beklemek postaların yolunda
umutlarını yüklemek sislere
resmini çizmek bulutlara
>yi silip >'ı
yazmak hatıra defterine
zordur
zor ayrı oluşan akşamlarında
zamanı küçük ömrümün dev dalgaları
yüreğimin sesleri peşinde
azmı koştum
kim umut verdiki bana
kim gösterdi ulaşılacak hedefi
kim baktıda gözlerime
renklerini bildi sonra
ismimi bile hatırlamayan
kaç yalancı sinsi geçti
yollarımdan, gördümü hiç
gözyaşlarımı duydumu feryatlarımı
hissettimi hissettiklerimi
zor be dost bulmak
tabii zor
yelkenlerimi topladım
son rüzgarıma kadar
ağlarımı çektim kaldırdım
bereketli son av için
sazları rafa koydum
sözleri yazılmış son bestemi
yapmak için bekliyorum
yakacak son kibritim kaldı
ayazı buz, buzu kara umutlarımın
son mayam çalmak için elimde
umutlarıma hayallerime
dostluğuma, geleceğimin huzuruna
ya sönerse ya tutmazsa
ya estiğinde umut okyanuslarına
götürmek yerine parçalarsa yelkenlerimi
ziyanla boş toplarsam ağlarımı
zor işte dosta atılması
zor birden kapılması
kızmasın kimse alınmasın bana
olmayacak bir iş
kabul olmaz bir dua gibi geliyor
artık bana
hayallerimden başka yerde
görmedimki bulmadımki
dostluğu
vefayı
sevdasını
en uzunu kaç dakika sürdü bilmiyorum
gerçek dostla bin yıl yaşasam
yinede kısa gelecek biliyorum
zor işte bundan zor
dost bulması
dost olması.