Mahallemin ışıkları yalnızlaşmış artık
Telefon kulübeleri önünde kuyruklar
Boza satan ihtiyar, simitçi çocuk
Bırakıp da gitmişler sokakları, sessiz evler aydınlığına
O mazideki muhallebici koca bir yalnızlık bestesi şimdi
Ayrılıkların uğrak yeri sahil bankları, serseri yatakları
Şiirlerin mısralarında kifayetsiz kalan aşk
Cinselliğe meze olmuş boş kaldırımlarda
Kim kimin elini kimin cebine atmış
Masallar hangi soytarılara kalmış
İsmin önlerine ne sıfatlar takılmış
Bilen yok gören yok duyan yok
Kundaktaki bebek alet olmuş oyunlara
Minicik çocuklar verilmiş yaşlı yaşlı amcalara
Bozulmuş arı namusu dünyanın
Çıkıp da söylenmemiş Allah’ın kulu tüm olanlara
Başlansa yeniden, en baştan kurgulamaya
Dense ki densize, soysuza, arsıza
İnsana hak olunmayan kelimelerin varlığıyla
Düzelir her şey, yenilenebilir dünya
Bırakılsa çocuklar, at gibi yarışlardan alıkonup
Oyunlarıyla büyüse yeniden ellerinde bebekler
Uçurtmalarının ipini kaçırmasalar umut dolu
Yeniden doğmak öyle uzak değil aslında.
Nefretin neferini bıraksa dünya elinden
Sevgiye, aşka kulak verip anlasa anlatılanı
Verse tüm varlığını yeryüzü uğruna
Çivisi takılır kainatın yerine, zor değil aslında…
Kayıt Tarihi : 3.10.2008 03:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güzel de,o zor değil dediğiniz şey çok ,ama çok zor Ender Bey...Şiirinizi ve duygularınızı kutluyorum,saygılarımla,
Ünal Beşkese
TÜM YORUMLAR (2)