Zor Bekleyiş Şiiri - Selim Sar

Gel demeden önce, duydum sesini gökyüzünün
Sönük ufuklara yansıdı bakışlarım zamanla
Dur; rüzgar sürümeden, yağmur eritmeden bekle
Son anlarımda gözlerim senlen, sana kapansın

Saril bana gitme öyle uzaklara pınar'ım
Adın’a dem tuttu gökyüzü bak,
Topluyor bütün enerjisini zamanin
Boşalacak bir bir aramiza, sağnak sağnak.

Ağlama ne olur, bari sen ağlama
Ya Rab! Ne gün ki böyle her yer islak,
Akittiğin yaşlarin damarlarima ulaşsa
Dudaklarim içse onu; dile ab-ı hayat aksa,

Ölüm ırak düşse bize, güneş hiç uzaklaşmasa
Binbir gece görse bu gözler yildizlarin altinda
Binbür güne bülbül sesiyle uyansa
Hiç ayrilik yakin olurmuydu bu pınar’a.

Ama neyler ki gönül zaman doldu
Sarıl bana bütün özlemlerini boşalt
Unut geçmişte kalanlari, ağlama sakın
Aşk ile, şevk ile sarıl bana, sevgini boşalt
Son deminde bahar görmek ne boşmuş meğer
Bir ömür beklemekti adım
Zor geçer bu kabir hayatı bana
Hayali bir dostu beklemekse eğer...