Çok zormuş be annem
Sende kaç tane acı var
Hani bırakıpta el adamının,
Yanına dönüyorsun ya,
Her seferinde ölüyorum.
Her seferinde yanağını öptüğümde
Gözü gözüme degdiğinde,
Anlamadığım keder
Nedir o annem
Hala bir ad koyamadım.
Otururken değil,
Çıkarken bir telaş başlıyor ya,
Kapının önünde kelimeler uzuyor.
Bir yerde keseceğini biliyorsun
İçim eriyor.
Hepmi böyle devam edecek
Hepmi eriyecegim anne
Sen nasıl dayandınki
Acılarımıza
Acıların kabul bağladımı,
Sanmam acımdan biliyorum anam
Kim bilir sen kaçkere öldün,
Kaç el adamı tanıdın sayemizde
Bizleri düşündüğünde kaç kere yutkundun
Acı acı
Anne olduğumda anlamıştım kıymetini
Bu başka canım
Ele verince dahada gözümde büyüdün
Canım annem
Soluksuz kaldığımda
Seni zikrettim
Seni düşündüm
Defalarca özür diledim.
Affet bizleri güzel annem
Seni çok seviyorum kız
Kayıt Tarihi : 19.6.2011 15:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!