Zor Ankara Şiiri - Rifat Kurtoğlu

Yârim emanettir sana,
Yaraların sar Ankara.
Sebep kıl da bir lokmana,
Şifasını sür Ankara.

Sabırsızım eviyorum,
Hep sinemi dövüyorum,
Canımdan çok seviyorum,
Hallerimi gör Ankara.

‘Neme gerek’ diyemem ki,
Gül yüzüne doyamam ki,
O çekmesin kıyamam ki,
Derdin bana ver Ankara.

Dilimdeki duamdır o,
Gece gündüz rüyamdır o,
Yaşamımdır dünyamdır o,
Onsuz hayat zor Ankara.

Derdine dermanı bulsun,
Sağ selâmet dönüp gelsin,
Kınalı koç kurban olsun,
Adaklarım var Ankara.

KURTOĞLU’M umudum sonsuz,
O kalsa da olur bensiz,
N’olur beni koyma onsuz,
Ona kanat ger Ankara.

1994