Zor Ağaçlar Şiiri - Oğuzkan Bölükbaşı

Olmadığı kadar olmak nedir ki
Var mı yalnızlığın güzelliği bir gürültü kalabalığında?
Sesler her frekansta ünlerken
Sadece sen gülerken doğan güneşin ışığını verir mi sanırsın
Bütün volkanların ateşini yığsam da ısınmak ve aydınlanmak için
Olmadığı kadar olmak nedir ki
Olduğu kadarını sevmek marifet

Masum bir sigara parmaklarının arasında
Külleri hayatıma dökülür bilir misin?
Anlatmak istediklerim bir şarabın kırmızısında
Rujun kaldı kadehimin kenarında
Mütemadiyen karşı tarafındayım dokunduğun her yerin
Olduğun kadarını seviyorum

Alışkanlığın olabilmekle uğraşmıyorum
Sigaran bitti bitecek
İçine çektiğin dumanların örttüğü yalanlardan biri olmayı isterdim yalnızca
O zaman zor büyüyecek ağaçlar dikecektim bahçene
Çınar gibi
Ceviz gibi
Ben gibi olduğunu anlatma çabamdır sabrın, diktiğim zor ağaçlar her köşe başına
Her ağacın dibi, sığınma yeridir korkularına
Hayatında ne varsa bırakmadan gel..

Ben kendimi ihbar ederim,
Kabahatim derim
Zor ağaçların büyümesini beklemek
Dallarına tünemek ufku seyretmek için
Ufuk umuttur
Kaçıncı sigarayı yakmışsındır kim bilir
Kaçıncı kadehtir anlatmak istediklerimi doldurduğum
Ruj izin yanağımda kalsın..

Ben bir çınarın büyümesine sebep olacağım.....