Zor... Şiiri - Zuhal Eroğlu

Zor gelir susmak
Bakakalmak ardın sıra zor gelir
Uyumak değil de dar koridorlarda
Hatta kalmak uykusuz sabahlara kadar
Değil de düşünmek seni umutsuzca
Seni bensiz sevebilmek zor gelir

Şimdi
Kilitliyorum açık kapılarımı.
Rüzgâr üşümesin diye dışarıda,
Açıyorum pencerelerimi sonuna dek
Yanına bir ben bulana dek
Gidiyorum çok uzaklara

Büyüktü ama kırıktı kalbim
Tuzu biberi diye her acı laf söylediğin
Kan sızdırdı kalbimin gizli köşelerine
Ve sen kovarken içimdeki seni
Ben de gitmişim, şimdi fark ettim

Şimdi yanımdasın ne değişir
Önemli değil de kaybetmek seni
Ya da affetmen beni
Uzattığında bana ellerini
Sana uzanacak bir el bulabilmek zor

Lütfen git hadi
Öldürdüğün gibi içimdeki seni.
Ben daha kolay bulurum
Seninle kaybolan benliğimi…