Her yanı bomboş evin,
Boşlukta hatıralar,
Kuşlar gibi uçarak,
Bir, bir gitti yavrular.
Duyulmuyor sesleri,
Tatlı gülücükleri,
Yok artık soframızda,
Evin kelebekleri.
Büyüyüp serpildiler,
Daha dün bebektiler,
Zor ama kaçınılmaz,
Bir gün gidecektiler.
Evin her bir yanını,
Süslüyor resimleri,
Tatlı ama buruktu,
Veda öpücükleri.
Kaldık yine başbaşa,
Anne, baba ikimiz,
Onlardan bahsediyor,
Her dakika dilimiz.
Helal olsun onlara,
Verdiğimiz emekler,
Geçmiyor boğazımızdan,
Sevdikleri yemekler,
Onları görüyoruz,
Bakınca arkamıza,
Su gibi akmış yıllar,
Yaşlandık mı acaba?
Kayıt Tarihi : 8.1.2005 01:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Süheyl Türkoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/01/08/zor-41.jpg)
Bakınca arkamıza,
Su gibi akmış yıllar,
Yaşlandık mı acaba?
Bu şiirinizde aynı zamanda bizi yazmışsınız; sağ olun... Ne yapalım yaşam bu... 10 puan... Antolojime... Sevgiyle...
tam puan
Saygılarımla
Mehmet Çobanoğlu
TÜM YORUMLAR (16)