...ZoR... Şiiri - Ahmet Yumuk

Sen yorgun zamanlarımın huzur dolu yanıydın bir zamanlar…
Nefes alırdım senin yüzünü gördüğüm anlarda…
Hayatıma girişin bambaşka bir istisna olmuştu..
Her şey çok hızlı gelişmişti oysa sanki bir rüya…
Yaşamak bir çocuk edasıyla hiçbir şeyin farkında olmadan..
Gülüşlerimiz duyulurdu sadece uzaklardan….
Siz hiç üzülmezmisiniz siz hiç darılmazmısınız diye soranlar…
Hep bize özenen insanlar vardı etrafımızda…
Gerçekten sevmeyi başarabildiğimize onlar bile inanmıştı..
Hep yüzün gülsün istedim ben senin gözlerin ışıldasın..
Ama üzdüğümde oldu elbette birlikte yaşadığımız anlarda…
Ama hüzünde aşkın bir parçası değimliydi…
Savaşmak aşkın en güzel yanı sevişmek gibi tıpkı…
Bunları diyen sen değimliydin..hani nerdesin…
Uzun ve karlı bir yoldayım şimdi…
Her yer buz soğuk,gözlerimden fırtınadan görmez olmuş dünyayı..
Oysa insan en zorlu savaşlardan çıkardı hani sevgiyi isterse..
İşte o inançlı sevgi o büyük sevgi olmadı sende hiç
Yada oldu belki bana göstermek istemedin..
Beklide benim bunu hak etmediğimi düşündün…
Tam ortasındayım bugün yol ayrımında…
Gözyaşlarım artık sana akmıyor..
Artık sen değilsinki hayatımın anlamı..
Sen sadece eski bir şarkısın şimdi…
Zihnimin en dip köşesinde…
Unutulmaya mahkum bir yalnızsın sende
Yalan dostluklarının ve aşklarının içinde
Bir bedeli ödeyerek…
Pişmanlıkların içinde boğularak…
Ve yorgun bir şehir gibi…
Bir gece sende gözlerini kapatacaksın dünyaya…
Aklına ben düşeceğim işte tam o anda
Hani diyeceksin biri beni çok sevmişti
Bense onu bir hiç uğruna bırakıp gitmiştim
İşte o gece anlayacaksın…
Beklide hiç anlamayacaksın
Boş ver düşünme bile
Ben sormuyorum artık tanrıya
İyi olduğunu var sayıp
Sensiz dünyamı kucaklayıp…
Sevişiyorum her gece içimdeki güzel kadınla
İyi geceler sana...
Uyuduğun uykulardan hiç uyanamadan geçecek yılların…