***Zor*** Şiiri - Erdoğan Ergin

Fırıncının taş fırından ekmeği çektiğinde
Yorgun kollarıyla elinde küreği
Ak-pak olmuş saçlarıyla
O sıcacık ekmeği elini yaka yaka atışı gibi

Küçük bir çocuğun sobanın üstünde duran
Yarısı kararmış, yarısı sulanmış bir mantarı
Eski kuzinenin sapından tutunarak çıktığı yerden
Bir çırpıda üfleye üfleye fırlattığı gibi

İlk defa kumsallarda yuvarlanan yaşlı bir kadının
Ayaklarını seke seke kumların üzerinden
Fistanını dizine kadar çekerek
Korku ve telaşla denizin soğuk suyuna ayağını bastırıp çektiği gibi

Ağların dallarında tüm cıvıltısıyla şarkı söyleyen serçenin
Abahtan çocukların yere döktüğü çekirdek kabuklarını
Bir taştan diğerine atlaya atlaya almayı düşünürken
Kanatlarının sesisni kalbini sesine denk düşe düşe insanlardan kaçması gibi

İçimdekileri bıraka bıraka küçük bir odada
Onca yaşadığım güzel şeyleri zihnime ata ata
Sanki hiç dönmeyecekmişim gibi
Öylece bırakmak ne zor