Zonklayandir, âşk Şiiri - Alican Cullaz

Acıya kalan mesafelerden kuşlarını ucurdu, anı
Yerini kadına bıraktı,acı
Ve acılardan lanet bize
Kavrulmuş intizarla öğütülmüş
Zehirdir şimdi zaman
Bizi anmaz çıkrık sesine karışmayan
Yakasına yapisamayiz ellerimizi kesen kalemin
Dile düşmeyip,gönle düşen, ne varsa onun
Budur hallarimizi tecrit eden mutlulukdan

Bizi yalnızlığa yurt tutan bir yastır,yaşamak
Tabak çanak seslerinin yerini zamanla
Sevdiğin şeyler değil artan şeyler alır
Pişmanlığın sesidir mesafe yüklü, acılar
Geri dönmeyen anı ve bir daha alınamayacak olan o karar
Ve için de patinaj çeken capcanlı hasret
Geceler kanına çekilir ve yaşamak yankisina itiraz eder sende
Kaygı otoritesinin empatisinden yoksun panikleyen bir delilidir senin için yaşamak
Anıların da otopsisini istersin
Süregelen gençliginin

Sende canlı kalan bir his varsa
Bırak okusun
Belki onla tutunursun
Felsefeye,hakikate ve bize ait olan kelimelere
Zonklayandir aşk, her yerden
Bin derece şiddetle ve her nefeste bin derece şiddeti hissederken
Ama hiç bir şey olmamış gibi yaşarsın
O kalan hisle
İçim de binlerce ölen çocuklar için ne yapabilir evraklar
Bir gönüle ilistirilen,tıkistirilan değil midir
Mahcubiyetimiz
Utancımızdan umarsız giden kuşlar
Ne vakit döner sılaya

Aslına erdirmeyen her şey satılır günah pazarın da
Aşkın narindan,nurundan kovularak teccesüm eden ırmak
Kirlendirir günahı ve sayhası kitapları sağır eder
Çünkü vaktine Ram olan bir beklenti
Dogratmaz mantarları ince ince
Çünkü sancısı zonklar aşkın
Pazar toplanır, akcesiz kalır
Sürgülü kapılar ardında edep ve kadını