Zonguldak Duruşu Şiiri - Gülden Işık

salıvermişsin kendini balyoz altına
yıkıldıkça anıların
ne ah! ediyor…
ne diyorsun ki,’’günah! ’’.
başka anaların çocuğuymuş gibi
yabancılaşmışsın acılarına.
imdat seslerini
ne akşam duyuyorsun…
ne de,sabah!

yüzsüzleşmişsin gitgide
ne arayanın var,
ne tanıyanın kalınca darda.
murat içinde bekleyen
çeyizi açılmamış gelin gibi
gülemiyorsun da.

oysa...
oysa nicelerinin gözünde tütüyor,
eskimemiş gülüşleriyle
aşıklara arzı endam eden fener yolların.
hapsedildiğine dövünen,
mendirekteki o çılgın dalgaların.
orta yerden umursanmadan geçen
emek yüklü...kömür yüklü vagonların.
nicelerinin gözünde tütüyor;
sahillerindeki o ıslak çakılların.

duruşun…
durumsuz kalmış sanki;
benzemişsin kararsız kapı aralığına.
üstelik birde gamsızlaşmışsın;
son vermiyorsun bir türlü
körleşen sağırlığına.

3.07.2011/Zonguldak