Zombi Yanları Yalanları

Cevapları olmayan soruları sorgusuzca sorgulamayı sen bir de bana sor.

Daha dün gelecek kaygısı çekiyorduk geçmişimizde. Oysa şimdi yalnızca geçmişimizde ki gelecek kaygıları için kaygılanıyoruz, kaygısızca. Sen bir de benim gözlerimden gör günü.

Olmayan suratlarını sevdik bebeklerin. Doğmayan hayaller kurduk. Gerçek olmayan gerekçeler bulduk. Aptalca sustuk. Dangalakça konuştuk. Şimdi ise kanıyor her yanımız, yalanlara.

Sen bir de benim kalbimle sev kendini, olabildiğince bencilce.

Suratımızda salak gülücüklerle dondurduğumuz anlarımızdı fotoğraflarımız. Anıları yok etmekse somurtmak kadar kolaydı, ansızın. An’lamlı değildi bu yüzden zamanı durdurma çabası. Buda cabasıydı her şeyin.

Sen bir de benim soluğumla nefes al, soluksuz.

İnancımı zedeler doğrular. Zira yalandan sevdim inanmayı. Yalandan inandım sevgiye. Yalandan ziyade, ziyadesiyle zedeledim zerrelerimi.

Sen bir de benim bedenimle acı çek, bedelsiz.

Biraz daha yaşayabilirdik zombiler gibi, yalanları.

Biraz daha yavaşlayabilirdik. Bilemedik.

Sen bir de,

Neyse.