Zombi Şiiri - Abdullah Onur

Takıldın bir fikrin peşine
Dinledin bakanları ve koştun peşinde
Zombiden farkın ne söyle
Bakış açın dar ve
Kendini kaptırmışsın yapığın işe
Bağırıyorum “heeey yapma” diye

Ama duymuyorsun
Duysan da gelir misin bilmiyorum
Paranın ve hayatının peşindesin güya
Ne var ki bir zombiden ötesi olamadın asla

Okul sıralarında beynini yedin
Aklını bıraktın yolda
Dön şimdi topla
Ama zor gelir de mi?
Hayatında var pişmanlıkda bolca
Hiç ders alma devam o yola

Yaşıyoruz fikir zehirlenmesi
Yanlışın önümüze doğru diye gelmesi
Ne de saçma
Ama çoğunuzun bunları yemesi
Onları yapıyor dahi

Boş boş konuşuyor zombi
Sözüm ona görüyor zombi

Bak beynin bende zombi
Ama o çoktan arzuladı başka birisininkini
Başka birisinin beyniyle yaşamak
ona veriyor huzur sanki

Zombiler bu hastalığı bulaştırmak için aramızdalar
Bir şey öğretelim derken omzumuzdan ısıracaklar
Biz de öyle bakacağız
Ve sonunda tek sağlıklı insan kalmayacak
Aşı şırıngaları tenimizi delecek
Ama hiç bir şey değişmeyecek
Zombilerin kabilesi devrilmeyecek

Bunlara dur demeliyiz
Lakin tıbbi çözüm gayri zayi
Geri kalan fikirler zaten yan sanayi
Tek çözüm bir gecede öldürmek hepsini

Tamam olsun senin istediğin
Boşa kelime sarf etmem senin için
Tamam devam et salakları sevmeye

Etrafında yığınla zombi var sen gibi düşünen
Özel sanma kendini
Insanlar birbirinin aynası
Tek farklı bir suret yok
Hepsi bir birinin aynısı

Bu sanat eserinin konusu
Insanın kendini tatmini
Çalıp satması ve sonra emeğim demesi
Insanların kurumak üzere olan bir ağacın meyvesini yemesi
Ve onu sonsuz zannetmesi
ne kadar üzücü de mi