Karasıçan'ın üzümü,
Kimse dinlemez sözümü,
İki cıngıl ver zöhürlük,
Yoksa açamam gözümü.
Üzüm hoşafı, ille de,
Erişteyinen birlikte,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta