Şahsıma saygı duyup telefon da ettiler,
Ya sen bize gel dendi ya gelelim dediler…
Samimi davrandılar, davet etmemeliydim,
Kaldığım ev ev değil bundan bahsedemezdim…
İki küçük odam var, döşemesiz biçimde,
Toplam da bir odadır, sonradan bölünmekte…
Tek penceremiz açık duysalar mahvoluruz,
Kedilerle birlikte, eriyip yok oluruz…
Kabım kacağım yok nasıl anlatacağız?
Temizlik yapamadık şimdi de yapamayız…
Dağınık mı dağınık, sandalye, mobilya yok,
Bir dedikodu çıksa gözden düşeriz çok çok…
Şimdi gelmeyin dedim ve bahane uydurdum,
Biraz ısrar ettiler, vallahi zor durdurdum…
Yanlış anlayacaklar sonra da küsecekler,
Başka da usulüm yok, anlatılmaz gerçekler…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 19.10.2014 03:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Tevfik Temiztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/10/19/ziyaretime-geleceklermis.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!