Ziyan oluyorum Şiiri - İrem Aslan

Gece gibi örttüm umutsuzlukları
Bir kandil gibi belli belirsiz yanıyorum
Görüyor musun içimi gözlerimden saklıyorum
Sırtıma aldım tüm sustuklarımı
Gidiyorum…

Gidiyorum önümde uzun bir yol var
Bir görsen yolda ablamın elma ağaçlarını
Ne güzel görünüyor derdi ablam hadi kopar al
Yerlere düşünce çürüyüp ziyan oluyorlar

Ahh ablam ne güzel anlattın
Ne güzel koklattın huzuru bana öyle kısadan
Bir şey takıldı dilime kahroldum bildiklerime
Fazla tütmeden kül oldum.. içten yandım…

Yere düşen ümitlerim çürümesin diye
Tuttum umudun kapısını dallarda bekledim
Her seferinde incinen yerimden dal verdim
Boyum uzamadı ama gittikçe yeşillendim.