Ziyan (hayat bazen başk'a, bazen aşk'a)

Haklı olduğum zamanlarda bile özür dilerdim,
Ama hiç bir özür onun ayıbını örtmezdi!
Yalan çamuruna gömülmüş sahte bir hayattı onunkisi,
Hiç bir gerçeğim temize çekmeye yetmiyordu onu..

Bazen kalbini kırıp üzerdim, sonra af dilerdim!
Sözümün arkasında durmadığım için ayıplardı beni,
Ama bilmezdi onun ayıplarını kendime yama yaptığımı,
Kalbi'min kırıldığında ki isyanlarımı sayardı da,
Ben yinede yaralarıma sevdasını yamalardım..

"Tenimin yırtığı yakardı da canımı,
Kıyamazdım onun tek bir zerresine.."

Ben kabullenemezken başka bir eli,
O kabul etmişti başka bir teni.
Ellerim ceplerimde yürüdüm ondan sonra,
Dokunmadım hiç bir ten'e asla!

Evet bayan! anlayacağınız üzere aşk'ı sizde harcadım,
Sizde beni harcadınız..
Susmak en doğal hakkımızdır artık,
Konuşarak ne siz aşk'ı ziyan edin nede ben şiirlerimi..