Ziyan Şiiri - Naz Köroğlu

Kirli sokağın isyanından bir düzine umudum
Ve göğsümdeki harabe, henüz uyku mahmuru
İçselleştiremediğim bu tanrı armağanı; canhıraş kader oyunu
Bir kitap, bir çelenk, gözyaşından bir demet

Ayın mehtabı bana aşık, ben nahif mum ateşine
Bu yazgı benim üzerime en vicdansız desise
Ölüm mü candan kurtuluş, yoksa kurtuluş mu ölüm?
Ruhuma sızı verir her anı, bu yoksun bedene büründüğüm
Kan değil bu zehirdir damarlarımda gezinen
Keder midir bu gönüle her solukta işlenen?

Sözlerim kılıç darbesi, intikam ve devrim
Sana bu muharebeden kanla sulanmış güller getirdim
Sığmıyor bu genç gövdeye, ihtiyar ve bitkin ruhum
Canı kesilse de her yükü taşır bezgin omzum
Kahkaham çığlık, gülüşüm en riyakar yalan
Hasmım hayat ve bana bıraktığı ziyan