Ziyade Şiiri - Berna Kaya

Bazen uçurtmalar gökyüzünden bırakılır sevgilim...
Ama;
Sen göğüs boşluğumdan uçup gittin.
Menzilini sadece dibi görünce farkettim.

Bana ait değildin...Bildim!
Yine de gözümü kirpiğindeki ipe dizdim.
Sen beni kırdın,incittin
Kadife yüreğimi dikenli hasıra diktin.
Üzerimden geldin geçtin,ezdin biçtin,
Gitmek için başucumda var gücünle kanat gerdin.
Heybetinin süpürdüğü rüzgarla
Cemre’yi unutturan bir mevsimin kabuğuna girdim.
Gözümden akıttığım seni,avucumdan geri içtim.

Sarhoşluğumu kelebek ömrüne payitaht edip,
Kadehleri yıldızların elinden toplatan bu saltanatın,
Sabahın ilk ışığını görmeden üzerimden kalkıp gider mi?
Gölgesini sokak lambasına sığdıramayan hüznüm
Taşa düşer,sana değer mi?
Benden giden aşk,bana geri döner mi?

Bulutların yetimhanesinden,öksüz kuşları bir araya toplatan
Zamansız bir göçün öncüsüyüz artık...
İstemem vuslatını
Pişmanlık duyulmasın.
Düşmesin satırlara sitemin
Kalemin ucunda kalsın.
Keşkeleri özgür bırak,uçurtmaların eteğinde takılı kalsın...

Sahra bir geceyle;
Süngüsünden kopartıp,miğferime dayattığın
İradesiz aşk iznin
Benden öte kaldı,
Sende ziyade olsun sevgilim....

Berna KAYA
19.07.2022