Ziyade Şiiri - Cuma Ali Çetin

Ölmeden yaşarım sanan ahmak kul...
Sana da ölüm var benden ziyade.
Günah yollarında yanan ahmak kul...
Yalnız yatacaksın cen'den ziyade.

Kabri açar yüze tırtarım sanma,
Torpilini bulup pırtarım sanma !
Çürüyüp hesaptan yırtarım sanma...
Ruh ona tüm gider çen'den ziyade.

Akıllar cılızken bedenler şiştir...
Sezgili olmaksa ince bir iştir.
Pazu bilek değil aklı geliştir...
Benlikten, göbekten, en'den ziyade.

Şirk denildiğinde zirvede duran !
Ezanı duyunca yüzünü buran !
İslam, sünnet, icma, bu yüce Kuran...
Geri değil bilim, fen'den ziyade.

Hindu, budist, şinto, çin kârı seçer,
Çıkar desen bire bin kârı seçer,
Görmez gerçekleri: inkârı seçer...
Kafa yapısından, gen'den ziyade.

HAK diler ki insan huzura ersin...
Nefis sense bunun tersini dersin.
Ölüm varken malı, mülkü nidersin...
Ecel asla değil senden ziyade.

Her yanda hışımla şimşek çakarken !
Bedenler eriyip yere akarken !
Cehennem ateşi beyni yakarken..
Cennet başka şeydir şen'den ziyade.

Ey insan içinden temizle pisi !
Gerçek dağ gözükür dağıtsan sisi.
Pınarın has gözü, ALLAH sevgisi...
Ruha işlemeli tenden ziyade.

Cumali bu dünya gerçekten yalan...
Kandırmasın seni süslenmiş alan.
Hak vaki olunca yanında kalan...
Sevaptır dolardan, yen'den ziyade.

Cen: kan bağı olan, akraba.