Gün gelmeden düşmez
Yaprak dalından
Çiçekler solmaz açmadan
Ve kırlangıçlar ötmez
Bahar olmadan
Duyguları sömürüyor gözyaşları
Gönülleri çalıyor albeniler
Karanlığın yollarında
Unuttuk kendimizi
Şaşaalı yaşam özentisinden
Okullar diploma verirken nüfus kâğıdına
Irmağa attım tüm çiçekleri
Aramayın boşuna
Sizden özür dileyemem.
Canlıya can veren sudur derdiniz
Ben başka bir şey bilemem.
1987
Kırılmadan ellerimiz,
Dökülmeden saçlarımız,
Gözyaşlarımız olmadan,
Emeğimiz çalınmadan,
Bir gün olur da
Biz de yaşarız be hey.
Mutsuzum her gün biraz daha.
Kulağımla duyuyor gibiyim.
Yaklaşıyor her gün bana.
Acaba bir gün görecek miyim?
Durdukça içimde büyüyor,
Gün sonra sığmayacak sanki.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!