Ziver Şiiri - Servet Bardak

Herkesi kışkırtır yerinde durmaz
Kendini sanıyor bu adam kornaz
Düşeni eziyor kimseyi sormaz
Nasibi almadı bu insanlıktan
.
Geleni gideni gazlayıp durur
Sinsice planlar durmadan kurur
Kaç defa uyardım onda yok gurur
Nasibi almadı bu insanliktan
.
Çomağı elinde karıştırıyor
Yalandan rol yapıp barıştırıyor
Kim kimin nesidir araştırıyor
Nasibi almadı bu insanlıktan
.
Dost gibi görünür Arkadan söver
Karşında yağlayıp hep seni över
Uslanmaz hiç bir dem bu bizim ziver
Nasibi almadı bu insanlıktan
.
Yüzü güler içi seytan karası
Öğrenmedim gitti nedir yarası
Giybetin zamanı yemek arası
Nasibi almadı bu insanlıktan
.
Utanma duyusu yerinde değil
Edeb öğren biraz insanca eğil
Yüreği sevgiye aşka ver meyil
Nasibi almadı bu insanlıktan
.
Sapıklık ruhunda derin bir yara
Geçmişi zifiri defteri kara
Eksiktir tahtası kafası sara
Nasibi almadı bu insanlıktan
.
Servet’i bak hele Mahsun yüzüne
Oynayıp duruyor bak şu gözüne
Şeytana varıyor baksan izine
Nasibi almadı bu insanlıktan
.
1.2.2019.
Servet BARDAK