Zıvana Şiiri - Ahmet Baris Ay

Dibi görünen derin sular gibi zaman
Kaç kulaç derinde çocukluğum
Nefesim yeter mi dalmaya
Bıraktığım gibi durur mu eşyalar
Sehpa örtüsü altında bir anahtar
Merdivenlerden gelen sesler
Kapıdan sızan ışık
Bir insana bir tuğla mesafede yalnızlık
Ben büyürken eskiyen annem
Bir kitabın sayfaları arasında kuruttuğum pembe yüzü
Soldukça daha da pembeleşen
Pembeliğin o ilahi katlarına erişen
Omzumdaki el kalkınca duyduğum örtünmez çıplaklı hissi
Göz kapaklarımı yitirdiğim gece
Ay ki gözüme gözüme
Sokakların lambaları
Kuduz köpeklerin dişleri havlamaları
Etime etime
Masadan düşen bir bardak gibi
Ayrılışım camdan şeklimden
Tuz ve buz olma özgürlüğüne doğru
Daha keskinim artık
Kanatmaya doğru akıyor zaman
Bir ritmi var acıların
Gölgesini duvarlara saçarak ozan
İki elinde iki bıçak
Deşiyor karnını
Kendi mezarını kazarak
Kaçar gibi bütün bu zıvanadan