Hayat birlikte yazdığımız, yazdıkça ve yaşadıkça kendimizi icat ettiğimiz betimlenebilen ve bitimsiz bir romandır.
İnsanın başına gelenlerle gelecekleri buluşturur.
Sürekli hareket etmesine rağmen değişmeden değişimlere ayak uydurarak kalabilmeyi becerenler yolcusudur o yolun.
Hareket eden o salt nokta mekansal çeşitlilik sergiler.
Ben sensiz olanlara seni aratıyorum,
Ben sensiz kalanlara seni yaratıyorum,
Seni saklayacağım, seni yazıp-andıkça
Kendimi çoğaltıyor, seni kuşatıyorum.
Unutturmayacağım, seni yaşatacağım,
Devamını Oku
Ben sensiz kalanlara seni yaratıyorum,
Seni saklayacağım, seni yazıp-andıkça
Kendimi çoğaltıyor, seni kuşatıyorum.
Unutturmayacağım, seni yaşatacağım,
İnsan...
"Düşünüyorum, öyleyse varım" diyebildikçe,
İnsan!
Bir başka aklın "kiracısı" kaldıkça
YOZ; YOBAZ!
Değişebildiği kadar "yeni..."
Statik/durağan bir sürece teslim olduğu kadar da
ESKİ!
İnsan..
Kendi varlığının sırlarına vakıf olabildiği kadar mutlu, huzurlu...
Kökünden ayrılıp savrulduğu kadar da u/mutsuz!
İşte insan..
İşte şiir..
Tebrikler Önder Kardeşim....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta