Hayat birlikte yazdığımız, yazdıkça ve yaşadıkça kendimizi icat ettiğimiz betimlenebilen ve bitimsiz bir romandır.
İnsanın başına gelenlerle gelecekleri buluşturur.
Sürekli hareket etmesine rağmen değişmeden değişimlere ayak uydurarak kalabilmeyi becerenler yolcusudur o yolun.
Hareket eden o salt nokta mekansal çeşitlilik sergiler.
Sevgilimsin , kim olduğunu düşünmeye vaktin yok,yapacak
işleri düşünmekten
Kalabalığın içinde kalabalıktan biri
Gecenin içinde bir yıldız, yitip gitmiş çocukluk gibi
Sevgilimsin,ak dişlerini öpüyorum, aralarında bir mısra gizli
Dün geceki tamamlanmamış sevişmeden
Devamını Oku
işleri düşünmekten
Kalabalığın içinde kalabalıktan biri
Gecenin içinde bir yıldız, yitip gitmiş çocukluk gibi
Sevgilimsin,ak dişlerini öpüyorum, aralarında bir mısra gizli
Dün geceki tamamlanmamış sevişmeden
İnsan...
"Düşünüyorum, öyleyse varım" diyebildikçe,
İnsan!
Bir başka aklın "kiracısı" kaldıkça
YOZ; YOBAZ!
Değişebildiği kadar "yeni..."
Statik/durağan bir sürece teslim olduğu kadar da
ESKİ!
İnsan..
Kendi varlığının sırlarına vakıf olabildiği kadar mutlu, huzurlu...
Kökünden ayrılıp savrulduğu kadar da u/mutsuz!
İşte insan..
İşte şiir..
Tebrikler Önder Kardeşim....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta