Hayat birlikte yazdığımız, yazdıkça ve yaşadıkça kendimizi icat ettiğimiz betimlenebilen ve bitimsiz bir romandır.
İnsanın başına gelenlerle gelecekleri buluşturur.
Sürekli hareket etmesine rağmen değişmeden değişimlere ayak uydurarak kalabilmeyi becerenler yolcusudur o yolun.
Hareket eden o salt nokta mekansal çeşitlilik sergiler.
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
İnsan...
"Düşünüyorum, öyleyse varım" diyebildikçe,
İnsan!
Bir başka aklın "kiracısı" kaldıkça
YOZ; YOBAZ!
Değişebildiği kadar "yeni..."
Statik/durağan bir sürece teslim olduğu kadar da
ESKİ!
İnsan..
Kendi varlığının sırlarına vakıf olabildiği kadar mutlu, huzurlu...
Kökünden ayrılıp savrulduğu kadar da u/mutsuz!
İşte insan..
İşte şiir..
Tebrikler Önder Kardeşim....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta