Zıtlıkların Mekansal Dizilişi

Önder Karaçay
1808

ŞİİR


81

TAKİPÇİ

Zıtlıkların Mekansal Dizilişi

Hayat birlikte yazdığımız, yazdıkça ve yaşadıkça kendimizi icat ettiğimiz betimlenebilen ve bitimsiz bir romandır.

İnsanın başına gelenlerle gelecekleri buluşturur.

Sürekli hareket etmesine rağmen değişmeden değişimlere ayak uydurarak kalabilmeyi becerenler yolcusudur o yolun.

Hareket eden o salt nokta mekansal çeşitlilik sergiler.

Dünya zıtlıkların mekansal dizilişi yaşam ise zıt koşulların birbiri ile yer değiştirmesidir.

Başarı ile başarısızlık, mutluluk ile mutsuzluk, zafer ile yenilgi arasında savrulurken boyutsuz bir nokta gibi kalır insan.

Bizim dışımızda kalanlar bize egzotik gelir.

Neticede statik dekorun sahnesinde paket bir turun seyahatindeyiz.

Korunaklı kılıflarımıza güvenerek izleriz yaşamı, yaşatılanları ve dünyayı
Ne dünya bize dokunur ne de biz dünyaya!

Sınananları da az değil insanlığın
Yeryüzü; insana savunduğu değerleri erozyona uğratarak baştan çıkarır ya da insanın kendi baştan çıkar.

Tarihsellikten yoksun dış dünya, kahramanlarını etkilemek yerine sınar.

Öyküsel romanlar, itiraflar, krizler yeniden doğuş üretirler.

Yaşanan olaylar kişinin kendisi yerine kişinin yazgısını şekillendirir.

Dünya sanıldığının aksine bu kişilerin etrafında döner.

Şaşırtıcı gelmez kimseye!

Yazmak bir süreçtir.
Yaşanılabilir ve yaşanmışlıkları boydan boya kateden bir geçiştir.

Oluşanlar öze katılarak örgüsüyle kahramanlarını sürekli değiştirir.

Kahramanlar yeryüzüne tutunmak adına bağlantılar icat ettikçe tarihe katılarak etkilenir ve etkilerler.

Hayat yeryüzü ve ilişkilere açık bir yapıttır.

Her romanın kahramanı başına gelenler ve gelecek olanlarla birlikte hazırdır devinim ve devrimlere.

Önder Karaçay
Kayıt Tarihi : 22.2.2022 01:55:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Mustafa Bay
    Mustafa Bay

    İnsan...
    "Düşünüyorum, öyleyse varım" diyebildikçe,
    İnsan!

    Bir başka aklın "kiracısı" kaldıkça
    YOZ; YOBAZ!

    Değişebildiği kadar "yeni..."
    Statik/durağan bir sürece teslim olduğu kadar da
    ESKİ!

    İnsan..
    Kendi varlığının sırlarına vakıf olabildiği kadar mutlu, huzurlu...
    Kökünden ayrılıp savrulduğu kadar da u/mutsuz!

    İşte insan..
    İşte şiir..
    Tebrikler Önder Kardeşim....

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)