Zıtlıklardan Yorgun Düşmüş Savaşçı

Bir gece ansızın bir derinlikte
Başıboş gezinen bir serseriyim ben
Zihninin sakin kuytularında
Bomba şimşekleri tutan bir deliyim ben

Köşe başlarımı kaptırmışım hep
En azılı düşmanıma heyhat
Kendine kendinin yaptığını insanın
Ne gayretler verse de yapmıyor hayat

Boşlukta dolanmak boşluksuz diyarda
Zerresi lüzumsuz olmayan bu dünya
Lütfederken içinden sonsuz bir servet
Fakirlik içinde ölmek ne fena

Fena mülkü derler bu cihan için
Ben bu handa fena ender fena
Faniliğin idrakine varamamış olmak
İşte bu en fenadan da fena

Biliyorsan yaşa, yaşamıyorsan sus
Zihin sanki fırtınalı bir okyanus
Ya sahile çıkmak gerek hikmetle
Ya ebediyen karanlıkta mahpus

Bir dünya dönüyor beynimin tepesinde
Zıtların savaşında yine malup olduk
Geçenler geçip gittiler çoktan
Biz yine hep düz yollarda yorulduk

Mukaddes çilenin kahramanı olsaydık
Açılırdı ardına kadar muamma kapıları
Heyhat, bir zehirli kuyunun en dibinde
İçimizde kaybettik en parlak ışıkları...