Zıtlıklar Şiiri - Hulusi Mutlu Ertan

nefeslerin pamuk ipliğiyle bağlı olduklarını biliyorum,
yaşantı oluyorlar.
yemeklerin canımı çektirmelerini arzuluyorum,
bulantı oluyorlar.
insanların nasıl mutlu olduklarını meraklanıyorum,
bunaltı oluyorlar.
ölümün göz önünden silindiğini görüyorum,
görüntü oluyorlar.
her şeyin havada yüzdüğünü zannediyorum,
çöküntü oluyorlar.
gönül dünyama saraylar yaptırıyorum,
yıkıntı oluyorlar.
havuzlardaki suların durgun olduklarını öğreniyorum,
akıntı oluyorlar.
büyük borçlarımı kolayca ödüyorum,
takıntı oluyorlar.
tek başıma kalmak istiyorum,
sarkıntı oluyorlar.
bulutlara sessiz, gökyüzüne sakin diyorum,
çakıntı oluyorlar.
misafirlerin birkaç günlük kalışlarını düşünüyorum,
sığıntı oluyorlar.
eşyaların düzenli dizilişlerine hayran kalıyorum,
yığıntı oluyorlar.
fertlerin kopuk yaşadıklarını fark ediyorum,
bağıntı oluyorlar.
sükûta hasret sessizlerle anlaşıyorum,
bağırtı oluyorlar.
heveslerim, kursağımdan geçsin diye üğütüyorum,
irinti oluyorlar.
çocukların oynarken kahkahalarını işitiyorum,
inilti oluyorlar.
müziğin tatlı nağmelerini dinliyorum,
uğultu oluyorlar.
hayallerimin nasıl gerçek olduklarını hatırlıyorum,
beklenti oluyorlar.
yukarıdakileri alt alta topluyorum,
birikinti oluyorlar.
boşlukta nasıl yaşadığıma şaşırıyorum:
yanılgıdır, diyorlar.