ZITLIĞA KITLIK YoK Şiiri - Mustafa Yaralı

İşte kalem, işte kâğıt,
Ne dilersen, sen onu yaz.
İster topla, ister dağıt,
Bağırma da, avaz avaz.

Muhabbete alışmıştık,
İçimizde yoktu garaz.
Küstük amma, barışmıştık,
Yine senden çıktı maraz.

Ölçüp, biçip, tartıyorsun,
Sence nedir? bilmem ki baz.
Hak payında artıyorsun,
Adil olsan, biraz biraz.

Birden bire havalandın,
Naza çektin, hem de ne naz.
Keleklerle oyalandın,
Kavunlara yok mu? Niyaz.

Kurgu deyip, kuruyorsun,
Farklı üslup, değişik tarz.
Yürekleri buruyorsun,
Bazen nötr’sün, bazen de faz.

Ağustosun sıcağında,
Buz kesersin ayaz ayaz.
Zemherinin kucağında,
Yanıyorken alaz alaz.

Giriyorsun retken renge,
Ne siyahsın, ne de beyaz.
Sorsam hani, nerde denge?
Art ardına gelir cevaz.

Bana aksi diyorsun da,
Benden mi ki? Her itiraz.
Sen ayvayı yiyorsun da,
Diyorsun ki, yok; bu kiraz.

Akıllısın, zekisinde,
Çok hırslısın, çokta kurnaz.
Gurur, kibir nefis’inde,
Hem yaramaz, hem de haylaz.

Birikimli, bilgilisin,
Öğüt verdin, ettin vaaz.
Yarışmayla ilgilisin,
Birincilik bile, çok az.

Bence boştur seğirttiğin,
Benzin bitti, gelir mi gaz?
Her geçen gün erittiğin,
Dostluk öldü, bir mezar kaz.

Hoyratlardan çok incindi,
Soldu artık gül-şeni raz.
Gönül dostça hep didindi,
Şevk kırıldı, kalmadı haz.

Çekemezsin, kahrım ağır,
Sazendeye, çalmasan caz.
Kulakların biraz sağır,
Davul varken, neyine saz?

Ahde vefa, gereğinden,
Boynumuza olunca farz.
Yaralının yüreğinden,
Reddetsen de, sana bu arz.

22.05.2009-MUSTAFA YARALI