Zıtlar Aynası Şiiri - İbrahim Sağır

Ansızın bastırdı mevsimi hazan,
Sıradan düşlere küstü uykular.
Aklım darmadağnık, başım bir kazan,
Tutuştu içimde bütün duygular.

Anılar geçerken hafızalardan,
Bir hâyal sevgili cama vurmada.
Sitemler gelmede o eski yârden,
Saati periler şahı kurmada.

Her gurbet gecesi donar saçaklar,
Sarar dört bir yanı sisten perdeler.
Aynalar en mahrem sırları saklar,
Rüzgarın ıslığı çınlarken yer yer.

Akranı yetimler üzgün yatıyor,
Kumrular dem çekip uyurken gece.
Firuze yeşile siyah katıyor,
Düşleri fırçayla boyayan cüce.

Gecenin koynunda masum sevdalar,
Seslenir aynadan hasretler bir bir.
Yeni kavuşmalara ışık vedalar,
Düşlerin sevinci yağmurla gelir.

Yıldızlar her gece göz kırpar tek tek,
Bir burçtan bir burca uçarlar sessiz.
Gökyüzü uçurum göçtü göçecek,
Her yanda kasvetli bir sükut, bir giz.

Cüceler yurdunda devler zincirli,
Nereye göz atsam hep insan kanı.
Denizler, nehirler, tüm sular kirli,
Dünyamız bir büyük fitne kazanı.

Sırları çözecek o pir nerede,
Hangi iklimlerden esmede bu yel.
Kaç gözün ahı var kaç pencerede,
Gel ey mutluluğum geleceksen gel.

İbrahim Sağır