karanlığın istilasıyla korkup kaçan güneş...
güneştir insanı kendinden soğutan!
ateşten su emerken akıl,
kuş,kanadını bırakıp yürüyerek kaçar kafesten.
yılanın kalkan başını bir ağrı tutar
babanın yuttuğunu baba yerine evladı kusar.
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
O ELLERİNE ZİHNİNE SAĞLIK
Tarzınız ilginç ve bi o kadar da hoş.Şiirlerinizde sanki hayata karşı bir isyan var.Yüreğinize ve kaleminize sağlık allah yolunuzu açık etsin....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta