karanlığın istilasıyla korkup kaçan güneş...
güneştir insanı kendinden soğutan!
ateşten su emerken akıl,
kuş,kanadını bırakıp yürüyerek kaçar kafesten.
yılanın kalkan başını bir ağrı tutar
babanın yuttuğunu baba yerine evladı kusar.
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
O ELLERİNE ZİHNİNE SAĞLIK
Tarzınız ilginç ve bi o kadar da hoş.Şiirlerinizde sanki hayata karşı bir isyan var.Yüreğinize ve kaleminize sağlık allah yolunuzu açık etsin....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta