karanlığın istilasıyla korkup kaçan güneş...
güneştir insanı kendinden soğutan!
ateşten su emerken akıl,
kuş,kanadını bırakıp yürüyerek kaçar kafesten.
yılanın kalkan başını bir ağrı tutar
babanın yuttuğunu baba yerine evladı kusar.
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
O ELLERİNE ZİHNİNE SAĞLIK
Tarzınız ilginç ve bi o kadar da hoş.Şiirlerinizde sanki hayata karşı bir isyan var.Yüreğinize ve kaleminize sağlık allah yolunuzu açık etsin....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta