Ne sen gelip eritebilirsin içimde ki buz dağlarını,
Ne ben varıp sana söndürebilirim yüreğinde ki orman yangınlarını..
Seninle ben Evrenin iki zıt kutuplarındayız..
Benim içimi donduran buz dağlarım var,
Seninse alev alev yanan orman yangının..
Dokunsa tenlerimiz birbirine,
Buhar olup karışacağız birbirimize..
Ama gel gör ki;
Biz ikimiz evrenin iki ayrı kutuplarıyız..
Ne kavusabiliriz..
Ne de uzak kalabiliriz..
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta