Ne sen gelip eritebilirsin içimde ki buz dağlarını,
Ne ben varıp sana söndürebilirim yüreğinde ki orman yangınlarını..
Seninle ben Evrenin iki zıt kutuplarındayız..
Benim içimi donduran buz dağlarım var,
Seninse alev alev yanan orman yangının..
Dokunsa tenlerimiz birbirine,
Buhar olup karışacağız birbirimize..
Ama gel gör ki;
Biz ikimiz evrenin iki ayrı kutuplarıyız..
Ne kavusabiliriz..
Ne de uzak kalabiliriz..
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta