Zıt Kutuplar Şiiri - Murat Ağır

Benim adım yalnızlık. Çekip gidiyorum buralardan. Anladım artık, Yer yok bana bu sessiz kalabalıkta. En iyisi, baş başa kalmak kendimle… Bazen, sessiz bir gecede bulurum kendimi, Bazen ıssız bir çölde, Bazen de yalnız başına ağlayan kadının gözyaşında... Ne ben durabilirim kalabalıkta, Nede o barındırır beni yanında. Yan yana olsak ta, Biz iki zıt kutuplarız aslında. Onun adı kalabalık, Benim adım yalnızlık nede olsa...