Zirvedeki Hakikat Şiiri - Berkay Kotan

Bir gün gelir, beklemezken ansızın,
Gerçek çıkar, yüzünde o yansır.
Hiç ayak basılmamış dağ başında,
Dumanlar sarar beni, var başımda.

Cihanın tepesinde dururken ben,
Her şeyin efendisiyim sanırken,
Güneşten bihaber bir buz misali,
Kendimden habersizim, işte hali.

Ansızın bir ses gelir, hatırlatır,
Gerçekleri kulağıma fısıldatır.
Ne kadar yüce görürsen kendini,
Zayıf ve güçsüzsün, bil gerçeğini.

Bir nefesle var olup can bulduysan,
Bir nefesle her şeyden ayrılacaksan.
Unutma, sahip oldukların yalan,
Koca bir boşlukta uçan duman.

Sen, hatırlayan ve unutulan,
Zirvelerin soğuk yalnızlığında,
Bir anın gerçekliğinde bulan,
Kendi varlığının yansımasında.

Gururun koca bir dağ sanırsın,
Fakat içi boş, hep yanılırsın.
Bir gün gelir, dağlar yıkılır,
Kendini bulur, yeniden bakılır.

Ey insan, gururunla yanılırsın,
Gözlerinle görmeden inanırsın.
Zayıf bir can, fani bir bedensin,
Gerçeklerle yüzleşir, öğrenirsin.

Göklerin altında, yeryüzünde,
Bir hiç olduğunu anla özünde.
Ne kadar yüce olsan da nihayet,
Bir nefesle son bulur bu hikaye.