Zirvedeki Aşkıma Şiiri - Yusuf Arslan

Adına şiirler yazdığım,
Sana,Ben aşıktım.
Anladığım aşktan
Hele de sonra bu yaştan!
Ne işve,nazın
Ne güzelliğin...nede ten
Beni aşık eden
Tertemiz yüreğinle Sen!
Anlamadınki...
***
Tüm insanları horlamadan kucaklaman,aynı çoşkuyla
İçimi ısıtıp,içimi sıcak lavlar gibi yakar.
Merhametle engin engin bakan gözlerin
Kalbime değdiği noktayı kaplar..
Bana ne saçlarının sarısından
Belkide saçlarını örmezsin
Gönülleri ördüğün Kadar!
Gözlerinin en yeşili anlamlı
Doluyorsa benim gibi garibin derdine
İstemedim belkide leke düşsün sevgine!
*****
İşte bu yürek, böyle bir yüreğe akar..
*****
Sonra gülüşün..o içten ve sıcak gülüşün...
Saf bir çocuğun simasına düşen ay gibi......
Bütün gönüllere sunuyor ilgisini.
Sevmez miydim seni...
Kırlardan topladığım ümit çiçeklerini
Anılmaktan korkmadan geçeceğin yollara
Sermez miydim? !
Adına şiirler yazarken bile
Utanır korkardım.
İtirafım sancılı olurdu
Söyleyemezdim..
İçimden geçenleri
Yasaklardım..
Sen Zirvenin Zirvesi....
Ben mecnunun olmuşum
Leylayı sende görmüşüm
Kaba,saba..ansızın yanan saman alevi,
Gelmesemde ipe sapa...Sen Gönlümün meleği..
Kollarında hissederek düşünmeden hiç bir şeyi
Öyle HUZUR du ki duyduğum...
Yakıştıramadım Sana belkide kendimi..
Ben gönlümde çölleri bilirim...
Kurudukça kuruyan....
Ben ömrümde çileleri bilirim
Yoktur halime ağlayan...
SUSUZUM,UMUDSUZUM
Yeşertmemelisin sen
Uzatsam elimi tutmamalısın...
SEN ZÜHRE YILDIZISIN..
Öyle kalmalısın...