Zirve Şiiri - Ümit Alphan

Sonra dökeceğim eteklerimden,
Kışın zirvemde kar olan,ırmaklardan suları.

Sular akacak bedenimden,
Parçalar kopararak şekillendirecek,
İçimde sakladığım taşları.
Kırmızıları sana,grileri bana benzeterek.

Ağaçlar kesilecek testeresiz.
Bir kunduzun dişleriyle.
Akmaya çalışan ırmağımıza,
Setler yapacak ama nafile.
Delirecek bedenimden doğan sularım.
Hiç set tanımaz olacak,aşacak sınırları.

Bir yılan baka kalacak,balıklar yüzecek
Benim gibi ayılarda balık sevecek.
Keçi sakallı,dişi keçi gelecek susuzluğuyla,
Sularımdan içip serinleyecek.
Sonra bedeninde süt olup yavrusuna verecek.

Herkes gelecek.
Nihayet!
Sen geleceksin sonunda.
Aşkla büyüttüğüm bol mineralli sularıma.
Kimselere göstermeden bedenini,
Gireceksin soğuklaşmış koynuma.
Uzunundan kulaçlar atacaksın karşı kıyıya.
Ben bu arada,
Ne kadar beyazlaşmışsın diyerek.
Çaktırmadan tenine dokunacağım.
Sözüm ona çekinerek, istemeyerek.
Geçen senedeki bahardan sonra.
Bahar senle gelecek sularıma.
Ümit ALPHAN //ZİRVE//